Afwijkend gedrag

Omdat mijn vrouwmens deze week alleen maar op haar kont zit, schrijf ik maar even een blog.
Het streven is 8 blogs per maand en in het tempo dat zij nu aanhoudt komen we daar natuurlijk nooit aan.
Supercassie heeft genoeg te vertellen, het is een rare week hier geweest en het ziet er nog niet naar uit dat het gauw weer normaal is.

Het begon maandagmorgen, mijn vrouwmens kwam om half vijf  beneden en begon brood te smeren en koffie te zetten. Vreemd, maar wij kregen een plakje worst dus wij zeurden niet.
Later op de ochtend gingen onze mensen samen weg. Dat gebeurt wel vaker, dan gaan ze "boodschappen doen". Dat zeggen ze altijd en soms is dat glashard gelogen. Dan gaan ze ergens op de  borrel, dat hebben wij zo door, want dan komen ze zonder tassen vol spannende dingen weer thuis.

Afgelopen maandag zeiden ze het weer: "jullie moeten even goed oppassen, wij gaan even boodschappen doen". Ja hoor, ze gaan boodschappen doen en nemen een volle tas mee. Ons vrouwmens was behoorlijk zenuwachtig en ze knuffelde ons veel uitgebreider dan anders. Waar ze heen gingen wisten we niet, maar niet naar de Albert Heijn of de Lidl.

Tot onze grote schrik kwam ons manmens een paar uur later alleen thuis. Je gaat toch even denken. Je leest zoveel over herplaatsers en ons vrouwmens is nu eenmaal niet de makkelijkste. Ik dacht even dat het manmens een ander adres voor haar had gevonden of dat ze opeens asielzoeker was geworden.

Mijn manmens ging gewoon zijn gang, hij heeft brood gegeten en ons uit gelaten. Later in de middag werd hij ook een tikkie nerveus en hij ging bellen. Hij wilde weten hoe het met ons vrouwmens ging. Gelukkig maar, dan komt ze straks weer thuis, dacht ik. Mijn manmens ging weer "boodschappen doen" (jaja, dat zou de derde keer die dag worden, daar trappen we niet in).

Een poos later kwam het manmens weer terug, alleen. 's Avonds was ze nog niet thuis en na onze laatste ronde ging mijn manmens naar boven, alleen. Ik was er niet gerust op en heb dat al piepend en zeurend duidelijk proberen te maken.

Gelukkig ging hij de volgende dag weer "boodschappen doen" en tot onze grote blijdschap kwamen ze samen terug.
Natuurlijk ben ik blij dat ons vrouwmens niet herplaatst is, maar waar ze ook geweest is en wat ze ook gedaan heeft, het is geen verbetering. Ze loopt niet meer gewoon, maar tussen twee stokken. En als ze zit, ligt haar voet aldoor op een stoel. Ik mag er niet gezellig bijspringen, dan wordt ze helemaal hysterisch. Ze heeft ook maar één schoen aan, een erg leuke schoen wel. Ik speel altijd met haar sloffen, maar van haar nieuwe schoen moet ik afblijven.

Ik dacht even de boel wat op te vrolijken en begon met die schoen in mijn bek rond te rennen, de bedoeling is dan dat ze achter me aanrent. Die stokken heeft ze ook niet voor ons plezier meegenomen, ook daar mogen we niet aankomen. Carlie was trouwens eerst als de dood voor die stokken. Misschien is Carlie bij haar vorige mensen wel eens met een stok geslagen. Nou, daar hoef je bij onze mensen niet bang voor te zijn.

Normaal komt ze 's nachts wel eens beneden, dan hoor ik haar aankomen en dan doe ik of ik slaap. Maar ik wil dan zo graag een knuffel dat mijn staart vanzelf gaat kwispelen. Dat doet ze op het moment ook niet. Ze is ook zo lui, joh.  's Morgens komen ze samen naar beneden, Geen gezicht, mijn manmens loopt achterstevoren de trap af en zij strompelt met een stok naar beneden en ze zeggen de hele tijd in koor: Stok, auvoet, goede voet| stok, auvoet, goede voet. Het zijn 14 treden dus de overige twaalf zal ik jullie besparen. Dan zet hij haar in zijn stoel en dan gaat haar voet op een andere stoel.

Ik ben gewend dat mijn vrouwmens mijn bevelen opvolgt, ze begrijpt altijd wanneer ik een koekje wil en dan gaat ze naar de keuken om het te halen. Nu zegt ze dat we op het manmens moeten wachten.
Wat een lui kreng hè? Mijn  manmens is veel minder royaal dan zij. Ze gaat ook niet mee naar het bos.

Ik ben blij dat ze thuis is, maar ik hoop dat alles gauw weer normaal is. Dat we met zijn vieren naar het bos kunnen, dat ze een koekje voor ons gaat halen als ik daar opdracht toe geef en dat ons manmens niet meer alles alleen hoeft te doen.

We hebben prima mensen, maar ze moeten niet van dat rare afwijkende gedrag gaan vertonen.

Ik hou jullie op de hoogte, voor nu wens ik jullie een fijne zondagmiddag, ook van Carlie.