Een afgeluisterd gesprek in de bus; een openbaring
Ik stapte vanmorgen halverwege de bus in en hield mijn ov chipkaart voor het chipkaartlezertje. Helaas, hij was buiten gebruik. Naast het chipkaartlezertje stond een schattig blond puberjongetje dat alle verwarde en geïrriteerde chipkaarthouders verwees naar de enige werkende chipkaartlezer, voorin de bus naast de bestuurder. Zo nodig behoedde hij wankelende mede-reizigers voor een val.
Die jongen wordt een goede man, een begeerlijke schoonzoon en een zorgzame vader.
Nadat ik aan mijn chipplicht had voldaan slingerde ik terug door de bus op zoek naar een zitplaats.
Sommige mensen blijven hardnekkig op het stoeltje aan het gangpad zitten terwijl de zitplaats aan het raam leeg is. Wonderlijk dat je dan niet uit jezelf opschuift zodat een ander ook kan zitten. Ze schuiven meestal pas op als iemand ze daarom vraagt.
Vanmorgen zat een stevige Surinaamse dame weliswaar aan de raamkant, maar aangezien ze de zitplaats naast zich ingericht had als picknick tafel (compleet met bord, thermosfles en bananenschillen) was de plaats naast haar voor anderen toch ontoegankelijk.
Ik vind dergelijk gedrag lachwekkend, bizar en bewonderenswaardig tegelijk. Hoe is het mogelijk zo volstrekt niet geïnteresseerd te zijn in de belangen van je medemensen.
Uiteindelijk was ik geland op een klapstoeltje. Dat is wel een grappig plekje, je zit met je gezicht naar de deuren waar vanmorgen het blonde pubertje de ene goede daad na de andere verrichtte. Op de bank haaks op mijn stoeltje zat een goeduitziende oudere dame van omstreeks de 60, beladen met een uitpuilende boodschappenmand en een handtas. Ik voelde met haar wel iets van verwantschap.
Naast haar zat een puberjongen, niet te vergelijken met het blonde schatje bij de deur.
Hij droeg een zwarte trainingsbroek, de capuchon van zijn jack was over zijn hoofd getrokken en liet nog net een stuk van zijn Justin Bieber coupe zien.
Binnen de kortste keren was dit gelegenheidsduo in een geanimeerd gesprek gewikkeld.
"Zo" zei de vrouw "ben jij Gothic?".
"Nee zeg, hoe komt u daar nou bij? Ik ben geen Gothic"
"Nou, mijn kleinzoon is ook Gothic geweest en daar lijk je wel wat op. Ben je misschien alto of weet je niet wat dat is?"
"Ja, ik weet wel wat een auto is, maar weet u wat emo is?"
"Nee, daar heb ik nooit van gehoord" zei de vrouw.
"Nou dat ben ik"
"Oh" zei de vrouw "dan heb je zeker ook ADHD"
"Natuurlijk heb ik ADHD" sprak de emo " maar als je geen ADHD hebt ben je wel allergisch ofzo"
"Ja, iedereen heeft wel wat, je kan ook dyslectisch zijn"
Op dit moment ontdekte de vrouw helaas dat ze haar bestemming bereikt had en klom met mand en handtas over de emo heen om er achter te komen dat ze niet kon uitchecken. Dat was vervelend, want de chauffeur had de deuren al gesloten en stond op het punt de reis te vervolgen.
Terwijl de blonde ideale schoonzoon in spe de vrouw aan haar arm begeleidde richting bestuurder, riep de emo dwingend en met harde stem naar de chauffeur: "Hee wacht eens effe, doe open die deuren, ze moet nog afstempelen en uitstappen".
Toen de bus wegreed stond de vrouw uitbundig zwaaiend op de halte en de ideale schoonzoon en de emo stonden in de bus broederlijk naast elkaar terug te zwaaien.
Hoezo, vervelend reizen met het openbaar vervoer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten