Gezellig

Vroeger liep ik elke dag met 3 andere baasjes en hun honden. Dat was lang voordat Casper en Carlie het levenslicht aanschouwden, zelfs voordat Joy onze roedel kwam versterken. Het was de periode dat ik alleen met Jimmy woonde. Jimmy was een super eigenwijze, mooie en lieve Parson Russell Terriër.

De andere baasjes waren:

Piet met Micky ( Maltezer leeuwtje) Lees meer over Piet

Hennie met Krista ( Hollandse Smoushond)

Judith met Mira (Middelslag Schnauzer)

Dit verhaal gaat vooral over Judith. Ze was al jaren getrouwd met Bart. Judith, Bart, Mira en de moeder van Judith woonden gezamenlijk in een huis.

Wij kwamen allemaal ook bij elkaar over de vloer.  De moeder van Judith zat altijd in een hoek van de kamer in een fauteuil. De benaming stoel was echt te min voor dit meubel.

Vanuit haar fauteuil regeerde de moeder van Judith met strenge hand. Ze was Duitse van geboorte en het principe Befehl ist Befehl was haar op het lijf geschreven. Haar Befehl wel te verstaan. Judith, Bart en wie ook maar verder in de buurt was, volgden haar bevelen spoorslags op. Piet en ik noemden haar " de Generaal".

De hiërarchie in het huishouden van Judith was heel duidelijk, op de eerste plaats kwam de Generaal, direct daarna kwam Judith, dan Mira en heel veel later kwam Bart.

Volgens de drie dames kon Bart dus echt helemaal niets. De Generaal vond hem zo minderwaardig dat ze amper het woord tot hem richtte. Judith was ervan overtuigd dat Bart nergens was zonder duidelijke richtlijnen van haar en Mira nam niet eens de moeite om te doen of ze naar hem luisterde.

Na het overlijden van de Generaal moest de hiërarchie in huize Judith opnieuw vastgesteld worden. Het was niet zo ingewikkeld,  iedereen schoof een plekkie op, dus op 1. Judith, 2. Mira, en op nummer 28 Bart.

In die periode was ik alleen en Jimmy en ik zijn een keer op vakantie geweest met Judith, Bart en Mira. We gingen naar Texel, om de verjaardag van wijlen de Generaal zaliger te vieren. Judith had eten voor de hele week van tevoren gekookt en we zaten op de boot in een auto afgeladen met tuppertjes.

Jimmy

Zo handig, dan hoef je op Texel geen boodschappen te doen en niet te koken. Judith was erg van "gezellig". Dus behalve  met de gewone bagage was de auto volgestouwd met tuppertjes, een zelfgebakken tulband, een krat wijn, vier kaartspellen, een zak waxinelichtjes en twee flessen likeur. En niet te vergeten een bos babyroosjes. Want een vakantiehuisje is pas gezellig als je je eigen bloemen neerzet. Ik kreeg de opdracht de roosjes te schikken. Dat deed ik uiteraard niet goed, maar deze blunder werd mij godzijdank vergeven.

We begonnen elke ochtend met een gezellig ontbijtje, daarna gingen we gezellig koffiedrinken, vervolgens gingen we gezellig met de honden een strandwandeling maken. Dan gingen we gezellig op een terrasje lunchen. Daarna terug naar de bungalow waar het tijd was voor een gezellig kopje thee en een gezellig kaartspelletje. Na een uurtje waren we wel toe aan een gezellig drankje en dan deden we gezellig nog een spelletje. Om een uur of zeven pakte Judith een van de tuppertjes, warmde de inhoud op en we gingen gezellig aan tafel. Daarna gingen we gezellig koffiedrinken en voor de gezelligheid deden we nog een spelletje. Dan namen we nog gezellig een slaapmutsje en gingen we naar bed. 

Gelukkig niet gezellig, ik nam mijn hond mee naar mijn eenzame slaapkamertje. Alleen hij en ik en verder geen gezelschap.

Het was maar een week, maar het leek veel langer. Zelfs nu, jaren later, is het in mijn gevoel een enorm lange week geweest. 

Begrijp me goed, het was heus wel gezellig. Judith had de regie, Bart had niets te vertellen en de honden hadden dolle pret. Ik lag ´s avonds in mijn eenzame kamertje de gezellige uren te tellen die ik nog moest.

Eindelijk waren we weer thuis, Jim en ik. Ik lag opgelucht op de bank, alleen en zonder babyroosjes en theelichtjes.

Toen ging de telefoon, mijn stiefzoon: "vind je het gezellig als ik vanavond even langs kom?".

"Ja, kom, graag, alles is goed, als het maar in godsnaam niet gezellig is"

De schat, hij schopte zijn schoenen uit, schonk voor ons allebei iets in en zei ernstig: "Jezus wat is het ongezellig he?".