Casper, Personal Assistant.

Wij hebben vandaag het huis even doorgewerkt. Herman doet boven, ik beneden en we pakken allebei de helft van de trap. Herman moet het helemaal alleen doen. Ik heb hulp. Ik heb een grote, sterke zwarte man die me bijstaat. 

Wij hebben een halletje van niks, je kunt het eigenlijk niet eens een halletje noemen. Als je de voordeur binnenkomt kun je een been kwijt in het halletje, het andere been slinger je meteen de kamer in. Het zal jullie dan ook bevreemden dat wij een roomdivider in ons halletje hebben. Niet dat er iets te dividen valt natuurlijk. De roomdivider staat tegen de muur. Toen we hem net gekocht hadden was het een vrolijke aanwinst voor ons halletje. Hij is wit met negen vrolijk gekleurde mandjes. In de mandjes bewaren we voornamelijk hondenaccessoires. Riemen, flessen, ballen, kakzakken en Casper zijn schoentjes (ooit aangeschaft voor een pootverwonding en daarna nooit meer gebruikt). We hebben ook een mandje voor handdoeken voor als twee natte honden zich verdringen in ons halletje. 

Casper kan de mandjes uit de divider halen en verdeelt de inhoud door de tuin en de kamer. Gevolg van dit initiatief is een verzameling vieze en gescheurde mandjes.

Daar heb je haar weer, ik mag dit natuurlijk weer niet.
Ik doe wel of ik slaap.

Vanmorgen toen ik klaar was met het zuigen van het halletje (zo gebeurd) en in de kamer bezig was, vond Casper het een goed idee de mandjes even op te ruimen. Hij vond het netjes mij op de hoogte te houden van de vorderingen en kwam met van alles in zijn bek langsrennen. Hij wilde een grote handdoek tussen de struiken in de tuin draperen. Daar was ik het niet helemaal mee eens, dus we hebben samen even door de tuin gerend, handdoek terug in mandje en ik kon verder met mijn hobby. 

Daar kwam hij weer langs, mijn p.a., hij liep wat vreemd, een beetje door zijn poten gezakt. Hij was aan het sluipen, zeg maar. Hij keek even schuin omhoog, zag dat ik naar hem keek en hij begon te rennen. Ja hoor, een gloednieuwe tennisbal en aan de tuin te zien niet de eerste buit van deze ochtend.

Zij volgende taakje was het verzamelen van zoveel mogelijk sjaals en dassen en die even lekker op het terras te luchten leggen.

Toen dit gebeurd was kwam hij mij even controleren, alles wat ik afgesopt of afgestoft had en weer terugzette werd aan een onderzoek onderworpen.

Daarna was het tijd om te stoftennissen, ik zuig stof, hij gooit op het juiste moment een tennisbal voor de stofzuigermond en haalt de tennisbal weer op. Het is een kwestie van timen, Casper is daar heel goed in.

Ondanks onze samenwerking is de kamer aan kant, ik zit aan de koffie en mijn grote hulp, ja die ligt even lekker op de bank en doet (op zijn eigen luidruchtige wijze) een welverdiend dutje.