Een heleboel van ons zijn getrouwd of wonen samen. We kennen dus allemaal wel het fenomeen dat je je man/vrouw wel eens met veel genoegen achter het behang zou willen plakken.
Natuurlijk, je houdt van je partner en je zou hem voor geen goud willen missen. (ik schrijf uiteraard vanuit de vrouw). Maar soms als je weer samen in een fout patroon belandt, als alle gesprekken zich volgens een vast patroon voltrekken, denk je wel eens.... denken jullie dat nooit?
Denken jullie nooit, wat laten we veel kansen liggen, kansen op echte en oprechte communicatie? Gewoon omdat het blijkbaar makkelijker is om de lieve vrede te bewaren en te denken: laat maar.
Stom, want zolang je strikt eerlijk bent heeft je relatie de onmisbare basis: wederzijds respect en vertrouwen.
Dus het is over met laat maar, dan maar wat meer vuurwerk.
Maar denken jullie na een flinke ruzie dan ook: Ik doe hem weg, ik kan dit niet meer aan en een andere vrouw is vast beter voor hem?
Oke, misschien denk je dat wel, maar je doet het niet. Het is ook niet gebruikelijk, zie je het al staan op Marktplaats: " Lekker bedje gezocht voor goede vent, hij weet zich meestal te gedragen, maar ik kan hem, door allerlei oorzaken, niet meer aan". Je kan er nog een foto bij plaatsen en afhankelijk van het totaal plaatje krijg je veel of weinig reacties.
Stel je voor dat je kijkers krijgt, ze kijken naar je man/vrouw, kloppen er eens op, lopen een rondje en de koop wordt wel of niet gesloten. Wat moet je ervoor vragen trouwens?
Natuurlijk doen we dat niet, ten eerste houden we veel te veel van hem, met al zijn wel en wee, ten tweede is dat niet de normale gang van zaken. Je gaat een verbintenis met iemand aan. For better and for worse, voor goede en slechte tijden en tot de dood ons scheidt. Je wordt soms gek van hem, maar je wilt hem wel houden, je houdt van hem. En hij van jou (daar gaan we maar even vanuit).
Velen van jullie zullen kinderen hebben. Wat als zo'n kind nacht aan nacht jankt, regelmatig je mooie truitje onderkotst en op de meest onverwachte en ongewenste momenten een volle luier heeft ?. Dan ben je niet aldoor in de rozewolkmodus, maar denk je dan, ik doe dit kind in de aanbieding?
Maak je dan een advertentie in de trend van: "Leuk kindje, jankt maar 6 van de 7 nachten en kotst maximaal 6 keer per dag", voor € 450,-- af te halen of op te sturen, dan komt er € 6,95 verzendkosten bij.
Dat doe je niet, het is je kind en je houdt van hem/haar, ondanks het slaapgebrek en de zure melklucht, je houdt je kind. Als ze ouder worden nog steeds. Ondanks het irritante pubergedrag, je houdt van ze en je houdt ze, tot ze zelf verkiezen je te verlaten.
Met dieren ligt dat anders. Dat vind ik raar. Laten we ons even beperken tot de meest voorkomende huisdieren. Je hebt een hond of een kat. Wij hebben honden. Een hond die als onze hond onze voordeur binnenkomt, die blijft.
Tot mijn grote verbazing zie ik op facebook op het moment heel veel honden in de aanbieding, om wat voor reden dan ook.
Ik kan me best voorstellen dat je in een situatie komt dat je een hond niet meer kan bieden wat hij verdient.
Dan ben je bijna dood of zwaar invalide. Dan is het het beste om een goede plek te zoeken voor je hond. Bij mensen die net zoveel van hem houden als jij doet. Die hem begrijpen, die hem waarderen als de bijzondere hond die hij is. Daar vraag je geen geld voor. Je beste vrienden verkoop je niet.
Dan geef je hem zijn mand, zijn etensbak, een zak voer, zijn eigen speeltjes, zijn paspoort en een ordner met al zijn papieren mee.
En als je ooit in de vreselijke situatie komt dat je in het belang van je hond deze beslissing neemt en je moet hem laten gaan met de zorgvuldig uitgezochte nieuwe baasjes, dan kan je alleen maar huilen en hartgrondig verdriet hebben. Dan heb je troost in de wetenschap dat je voor hem het beste hebt gedaan. Maar dan is jouw situatie zo ernstig dat je niet anders kon. In het belang van je eigen, mooie en unieke hond.
Wij hopen nooit in deze situatie te komen, zolang een van ons tweeën leeft, blijven onze honden waar ze horen, hier thuis.
Ik doe ze allemaal niet weg, mijn man en mijn honden niet. Misschien gaat het niet altijd even soepel en zijn wij allemaal wel eens irritant, maar ik hou van ze en we horen bij elkaar.
Het wordt wel een jaar vol vuurwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten