Principieel

Soms heb je een klant waarbij je bij de eerste kennismaking al denkt; "Niet doen, dit wordt gedonder''.
In al die jaren dat ik dit werk doe is dat een paar keer voorgekomen. De eerste keer heb ik de zaak toch aangenomen omdat het een vriend van een collega betrof. Als je inwendige alarmbellen zo heftig tekeer gaan, ga je zo'n klant omzichtig behandelen. Je wil het nog beter doen dan anders, deze houding gaat wel ten koste van je spontaniteit, maar dat is zo eens in de tien jaar nog niet zo erg.

Ik heb me toen wel voorgenomen om naar mijn intuitie te luisteren en een volgend keer zo'n tiep beleefd maar dringend te adviseren naar een van mijn vele collega's te gaan.

Toch ben ik er weer ingetrapt, een half jaar geleden werd ik gebeld door een man die mijn naam had gekregen van een makelaar. Het eerste telefoongesprek vond ik al zeer onplezierig. Ik kreeg het gevoel of mij een sollicitatiegesprek werd afgenomen. Ik nam afscheid met de afspraak een paar dagen later terug te bellen en ik zei tegen Herman: "Ik geloof niet dat ik die etterbak wil, wat een arrogant geval". Nog voor ik terug kon bellen hing hij weer aan de telefoon. Poeslief en met excuses voor zijn houding van de vorige keer.
Ik twijfelde nog wat maar besloot hem het voordeel hiervan te gunnen.  Tenslotte dien je als ondernemer ook het commerciele belang in het oog te houden.
Het leek een vrij eenvoudige zaak, twee enorme inkomens en de hypotheek moest overgesloten worden omdat ze een beetje in onmin leefden met de huidige geldverstrekker. Offerte aangevraagd en op een avond in november vorig jaar vervoegde ik me bij de vrijstaande villa met mijn mapje met de offerte. Ik moet eerlijk zeggen, dat gesprek viel enorm mee. Ook de opdrachtbevestiging tekende hij zonder problemen.  We hadden nog even de tijd voor het passeren van de akte, ik stuurde vast naar de bank wat ik aan stukken had en klant en ik hadden af en toe een beschaafd contact.
Hij had een rekening geopend bij de ING, had vast een tonnetje ofzo op een spaarrekening gezet en Platina Credit Cards aangevraagd (die zijn wel gewoon van plastic, maar schijnen toch iets meer te bieden dan de Credit Cards waar gewone stervelingen het mee doen). Voordat de bank deze kaarten verstrekte wilden ze eerst wat salarisbijschrijvingen op de betaalrekening zien. Gezien het saldo op de spaarrekening vond ik dat ook wat onzin en ik heb via via kunnen regelen dat hij de kaartjes eerder zou krijgen.
Nou wil deze bank dat je langskomt om je pincode op te halen. En daar ging het fout. Wij, ordinary people, geven gehoor aan zo'n verzoek, maar Gerard Otto Denekamp, hierna te noemen G.O.D. doet dat niet. Dus ondanks mijn bemoeizucht liep het mis met het bezoek aan de bank en het platina.

Voor de hypotheek had de bank nog wat stukken nodig. Een formulier heb ik van G.O.D, los kunnen krijgen, het tweede wil hij niet aanleveren. Zonder dit documentje verstuurt de bank de stukken niet naar de notaris en gebeurt er dus niets. Hij kan het wel sturen, maar hij vindt dat de bank genoeg heeft en nu is het een principekwestie.

Ik hou niet van principekwesties. Mensen die vasthouden aan een principe zijn niet bereid de andere kant van een zaak te zien, die mensen hebben liever gelijk dan geluk (citaat van Dr.Phil) die mensen maken het zichzelf (dat is hun probleem) en hun omgeving erg moeilijk en maken zo van hun principe ons probleem.

Hij wil een officiele klacht tegen de bank indienen, hij wil naar het Kifid en de rechtbank. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat hij geen zaak heeft. De bank heeft nu eenmaal regeltjes en die moeten gevolgd worden.
Ik heb nog eenmaal verzocht de zaak te heroverwegen en de redelijkheid van het verlangen van de bank in te zien, maar dat doe je natuurlijk niet als principaal. Hij wil dat ik een offerte bij een andere bank aanvraag. Ik hou mijn hart vast, wat als die ook iets vragen waar hij niet aan wil voldoen?
Hoeveel banken kunnen we tegen ons in het harnas jagen?

Een eenvoudige zaak, ik heb nog een flinke korting op mijn fee gegeven ook omdat het zo eenvoudig was. Ik ben al een week uren per dag met G.O.D. bezig. Ik overleg met de bank, met collega's  en lig 's nachts in bed mijn volgende mail aan G.O.D, te formuleren.

Ik wil vechten voor mijn klanten, dat doe ik ook, maar ik moet wel een reden zien om te vechten.

Die zie ik hier niet, de kleine bekrompenheid van een te principieel mens, daar kan ik niets mee.
Zeg nou zelf: Hij is toch gewoon van G.O.D, los?