(Over)stappen

De laatste blog is van weken geleden en de laptop is weer beter en thuis. Ik kan dus weer los gaan. Het stappen gaat nog niet vlekkeloos, dus mijn leven speelt zich nog voornamelijk binnenshuis af. Als ik, ook in huis, loop moet ik nog wel mijn ziekenhuissandaal aan. Ik heb de keus tussen een schoen aan de andere voet (dan is het goede been langer) of geen schoen (dan is goede been korter). In beide gevallen schommel ik rond als een hoogbejaarde. Als ik de schoen niet nodig heb is hij in bewaring bij Casper. Ik hoef er maar om te vragen en hij komt hem brengen.

Casper en onze schoen

Dat ik niet blog wil natuurlijk niet zeggen dat er niets gebeurt. Al mijn schrijfinspiraties worden ingezet voor het ondernemingsplan, de website en het "scheidendoejezo" boekje. Ik ga binnenkort even met het UWV in de slag om aan het proces: "Een onderneming starten vanuit de WW" te beginnen.

Het is weer eind van het jaar en de massale zorgverzekering overstapactie is weer begonnen. Hebben jullie je daar wel eens in verdiept? Ik heb er, met voet hoog, eens naar gekeken maar ik blijf waar ik ben. Overstappen is trouwens helemaal niet eenvoudig in mijn toestand.

Ik zit al jaren bij het Zilveren Kruis en ben daar heel tevreden over. Herman is verzekerd bij Menzis en hij is ook loyaal aan zijn clubje.

Je kunt allerlei vergelijkingen uitvoeren en misschien is er bij een andere maatschappij een premievoordeeltje te behalen. Aan het idiote eigen risico zitten we sowieso vast.

Herman heeft het wel eens vergeleken voor ons allebei, dan gingen we samen € 3,- minder betalen. En dan volgend jaar?  Moet je je dan weer door die hele ellende doorworstelen?

Ze hebben ons aardig te pakken, die maatschappijen. We worden elk jaar weer gek gemaakt, we zijn avonden bezig met vergelijken en een aantal mensen stapt over. Daar houden de verzekeraars hun personeel wel mee bezig gelukkig.
Ze moeten mensen inschrijven en uitschrijven, ze ruilen van klanten eigenlijk.
Misschien een plan om iedereen blijft korting te geven? Dat is veel minder arbeidsintensief. Geef al die mensen voor elk jaar dat je ze trouw waren een euro korting per maand. Vertroetel je bestaande klanten in plaats van ze in te ruilen voor nieuwe kneuzen.

Minister Schippers opperde dat het een goed idee was al die verzekeraars te dumpen en één volkszorgverzekeringsclub op te richten.
Dat is briljant, ik had het zelf kunnen bedenken.

We zijn allemaal verzekerd bij "Het Kruis des Volks", we kunnen kiezen uit een aantal pakketten. Een soort keuzemenu.
Je verzekert je voor de risico' s die je loopt,  er zijn trouwens te verzekeren zaken waar ik best aan wil meebetalen, dus een deel omslagstelsel is prima.

Kinderen zijn de toekomst, dus ik wil best doneren voor kraamhulp. De kans dat wij zelf een beroep zullen doen op kraamhulp is uitermate klein.

Er zijn mensen die volkomen afhankelijk zijn van hulp. Daar moeten we met zijn allen voor dokken,

Oude en demente mensen hebben recht op een fatsoenlijke verzorging, dus ik betaal mee voor jouw kraamhulp en jij voor mijn dementie of vrijwillige euthanasie.

Al die mensen die nu administratief bezig zijn met de volkomen overbodige eindejaars overstapactie, zetten we in als kraamhulpen en bejaardenverzorgers.

Ik en Edith moeten het nog uitwerken, maar we komen erop terug.

Intussen is mijn ziekenhuissandaal in verzekerde bewaring bij Casper