Logboek

Hebben jullie er enig idee van hoe hard het werken is om werkeloos te zijn?
Ik dacht altijd dat al die uitkeringstrekkers een beetje door het winkelcentrum huppelden met evengoed nog geld genoeg voor een patatje of een milkshake.
Ik dacht dat ze met een beetje lekker weer in de tuin zaten en dat ze lekker klusjes in huis deden. Dat ze alle tijd hadden om boodschappen te doen.
Want daar heb je wel tijd voor nodig natuurlijk. Je inkomen is drastisch gedaald en je zit elke week met de folders van de supermarkten aan je eettafel. Je maakt een schema waar je voor wat het goedkoopste uit bent.
Als je weet waar je het beste boter en wasmiddelen kunt halen, waar je van alles de tweede gratis krijgt en welke drogist de goedkoopste dagcrème heeft, kun je je route gaan plannen.

Je gaat op de fiets natuurlijk, de auto laat je zoveel mogelijk staan en het openbaar vervoer is ook niet voor niets. Goed je stippelt je fietsroute uit, van de Jumbo naar C1000 via het Kruidvat weer even naar huis om je fietsmandje te legen. Je drinkt even een glas water en stapt weer op je fiets. Naar de Lidl en nog even bij Albert Heijn naar binnen voor de kilo schouderkarbonaden voor de halve prijs.
Als je naar een verjaardag moet ga je op de terugweg nog even langs de Action voor een leuk kadootje en als je op chique moet, geen probleem, de Zeeman en de Wibra zitten in dezelfde straat als de Action.

Gelukkig dat de wereld om ons heen zich zo aanpast.
Gezien het bovenstaande zou je denken dat je weken aardig gevuld zijn. Als je dat denkt heb je nog nooit deel uitgemaakt van de uw.v familie. Ik kan je vertellen dat die v niet voor vakantie staat.

Natuurlijk wil ik graag weer aan het werk, al is het alleen maar om dan ook weer eens vrij te zijn.

Tot je een baan hebt gevonden moet je werken. Uiteraard, je moet solliciteren. Dat hoef je gelukkig niet alleen te doen, je nieuwe familie helpt je. Je kunt inloggen in een soort logboekje waar je activiteiten in staan. En dan zijn ze niet bijzonder geïnteresseerd in je boodschappenschema maar in je sollicitatiekunde.
Er zijn bijeenkomsten waar je verteld wordt wat je allemaal wel en niet mag als je overweegt als zelfstandige aan de slag te gaan.

Er zijn onlinecursussen solliciteren die je moet doen, je krijgt ook een deadline. Het is dus zaak regelmatig in je logboekje te kijken wanneer je wat af moet hebben.

Je moet zelf solliciteren en in je logboekje krijg je ook suggesties. Als er een baan is die volgens de mensen achter het logboekje 100% passend is voel je je wel gedwongen daarop te reageren.

Ik verzamel mijn sollicitaties, ik schrijf me in bij uitzendbureaus, via Linkedin komt af en toe wat langs, ik schrijf open sollicitaties. Vanmorgen stond er nog een die 100% passend was zei het logboekje. Qua opleiding en functie ziet het er inderdaad aardig uit, alleen stond voor de functie "Junior". Nu weet ik niet hoe rekbaar dit begrip is en hoe flexibel het betreffende bedrijf is. Ik bedoel maar, je kunt van me vinden wat je wilt, maar over het algemeen zal niemand mij "Junior" noemen.

Ik moest aan Mevrouw Logboek ook een aantal mensen opgeven die dan 3 positieve en 3 negatieve eigenschappen van mij op papier zetten. Dat was leuk, dat was een eyeopener. De mensen die ik dat gevraagd heb zien mij veel leuker dan ik mezelf zie.

Ik ben een uitstekend actrice of ik heb een minderwaardigheidscomplex. Nog even over nadenken, maar als het eerste waar is kan ik weer een competentie in mijn logboekje schrijven en dan zien jullie me binnenkort misschien wel in GTST, als de uit de dood herrezen moeder van Jef of Laura denk ik.

Verder blijf ik mij beraden op het zelfstandig ondernemerschap, ik moet nog een en ander op papier zetten, doe ik morgen, ik ga nu boodschappen doen, Het is nu twee uur, ik hoop dat ik voor het eten thuis ben.