Aso, hallo

Als je honden hebt leg je de nodige sociale contacten. Meestal leuk, je praat even met de baasjes, aait de honden, jouw honden worden geaaid, je wisselt wat koekjes en nieuwtjes uit en je gaat weer jouws weegs.
Soms zijn de contacten minder leuk. Ik kom regelmatig een dame tegen, met een rollator en een Jack Russell, die als ze me ziet haar rollator parkeert, haar armen in haar zij plant en heel hard in mijn richting roept: "Aso".

Ik heb een keer een soort gesprek met haar gevoerd, dat duurde zo lang en haar verhaal was dermate onsamenhangend dat ik geen behoefte voel ons prille contact nader uit te diepen. Als Carlie en ik haar tegenkomen, hou ik Carlie wat korter, praat vrolijk tegen mijn hond en we passeren de dame met een snel knikje.

Dat maakt mij een aso blijkbaar. Ik heb overwogen een discussie met de vrouw aan te gaan. Omdat me dat een redelijke zinloze actie leek heb ik daarvan afgezien. Ik blijf vriendelijk knikken, terwijl we langs haar heen rennen en zij mij naroept: "Aso".
In dit soort situaties gooit een gebrek aan reactie olie op het vuur. Van de week voelde ze de behoefte mij nog dieper te raken dan normaal en ze riep: "Ik zie zo aan je smoel dat je een aso bent".
Ik ben op het moment met mijn gedachten niet zo bij de omgeving. Ik ga namelijk richting examen WFT leven en tijdens een sanitair rondje draaien mijn gedachten om pensioenen en de WIA.

Gek dat je je zo bezig houdt met sociale voorzieningen terwijl een voorbijganger aan je smoel kan zien dat je een aso bent.

Als ik geluk heb kom ik even verderop de man met de twee harige honden tegen. Ja, ik weet het, de meeste honden zijn harig, maar ik zou Casper niet omschrijven als een harige hond. Hij is het wel, hij is zo harig dat het hele pand bezaaid ligt met korte zwarte haartjes. Zelfs in de voor honden no go area's. Die haartjes reizen met ons mee het huis door. Aan kleren, aan sokken en sloffen.

De honden van de man zijn groot en hebben lang bruin haar. Mooie honden, rare man. Die man is wat schichtig en hij doet niet aan beleefd groeten onderweg.
Van die man ga ik erg raar doen, ik groet hem altijd overdreven vrolijk. Zelfs als ik nog chagrijnig ben omdat ik een paar minuten tevoren voor Aso ben uitgemaakt, roep ik hard en stralend naar die man: "Goedemorgen of goedenavond".  Hij voelt zich dan verplicht om te knikken of iets te mompelen en daar houdt hij niet van.
Als hij mij in de verte ziet maakt hij rechtsomkeert. Hij is zelfs wel eens zijn huis weer ingeglipt omdat hij mij de hoek om zag komen.
Met honden maak je wel vaker een rondje extra, omdat de honden ruziemaken bijvoorbeeld. Maar het is redelijk uitzonderlijk om een blokkie om te lopen omdat je niet van groeten houdt.
Ik word steeds uitbundiger tegen die man en hij wordt steeds schichtiger. Elke keer als ik aan dit rondje begin hoop ik dat ze tegenkom, de vrouw die me uitscheldt en de man die me niet wil groeten.

Carlie en ik genieten van die rondjes, zeker als we Igor, Saartje en Tommy ook nog tegenkomen. Carlie wordt geaaid door de baasjes, ik geef haar vriendjes een koekje, ik heb het met de baasjes over de Aso en de schicht en dan kunnen we weer lekker naar huis in de geruststellende overtuiging dat er meer honden met aso baasjes zijn en dat er meer hondenbaasjes niet gegroet worden.