Uitlaatservice

Als iemand aan mij vraagt:"wat zijn je hobbies?", zeg ik: "honden, lezen en schrijven".

Lezen is iets dat ik moet doen, ik raak zelfs in paniek als ik geen boeiend boek voorhanden heb, schrijven doe ik voor de lol. Teksten voor websites, artikelen over mijn vak en het blog natuurlijk.
Dat is een echte hobby, ik vind het leuk en val er niemand mee lastig. Leuk als jullie het lezen, super als jullie het leuk vinden, maar schrijven is iets voor erbij,

Anders is het met mijn eerstgenoemde hobby: honden. Iedereen die mij kent weet dat ik van honden hou, iedereen die wel eens met mij praat weet dat ik een stomvervelende doordrammer word als het over de honden gaat. Ik heb sinds een jaar of twintig honden. Daarvoor snapte ik er niets van. Zoonlief was allergisch voor katten en zo ben ik via een aantal kanaries (Pietje, Jantje, Pjtor, Tomaatje en Joop) bij de hond aanbeland. Toen mijn ex en ik onze eerste hond kochten, wist ik niet veel meer dan dat ze vier poten en een staart hebben. Maar die hond moest er komen want een huisdierloos leven was uitgesloten en de band met een kanarie wordt toch niet echt affectief. Toen we Jimmy besteld hadden gingen we er ons in verdiepen.
Bij Jimmy kwam Bonny. Bij de scheiding ging Jimmy met mij mee en Bonny bleef bij mijn ex.
Toen kwam Joy, de Golden Retriever.

hondenliefde

Ik ben het eens met al mijn mede-hondenbezitters dat je geen hond neemt als je hele dagen weg bent. Het leven loopt wel eens anders dan je wilt en toen ik met mijn bedrijf stopte en weer in loondienst ging moest er een oplossing komen voor Jimmy en Joy.

Ik heb toen een uitlaatservice gebeld, er kwam een gezellig meisje op bezoek om kennis te maken met mij en de honden. "Oh wat een liefies" riep ze. Ze ging zitten met aan elke kant een liefie en begon te vertellen. Ze vond het hartstikke leuk enzo, al die honden, ze ging 's morgens de ronde doen om ze op te halen, nam ze mee naar het bos enzo en bracht ze weer thuis. Zo leuk, al die liefies. Ze vond het alleen zo kut als ze een hondje onderweg kwijtraakte, maar ja dat kan gebeuren he?.

Op dat moment besloot ik tegen de uitlaatservice, niet in het algemeen maar wel voor mijn liefies.

Voor Jimmy sloot ik een cobaasschap met mijn ex en Joy ging een paar dagen per week naar de dagopvang. Duur maar de hond was goed verzorgd. Oplossing gevonden en ik kon aan het werk, voor de hypotheek en de hondenbrokken.

Ik zit op een aantal hondensites, sommige over honden in het algemeen en sommige over de retriever in het bijzonder. We hebben namelijk een Golden- en een Labrador retriever.

Gisteren zat ik achter mijn laptopje wat research te doen (klinkt wel boeiend en is het ook) toen ik op mijn telefoon een facebookbericht zag verschijnen. Niet eenmaal maar via al mijn hondensites.
Er was een bus van een uitlaatservice gejat met 15 honden erin. Er ging een golf van paniek door hondenminnend Nederland. We begonnen met zijn allen als gekken te delen, binnen de kortste keren was de post 30.000 keer gedeeld. Alle Hondenpagina's stroomden over van de verontrustte berichten en de watikzoudoenalshetmijnhondwas commentaren.
Ik keek eens even naar mijn liefies, andere liefies dan toen, maar ook liefies en dacht aan mijn korte ervaring met de uitlaatservice.

Ik had met de uitlaatmevrouw te doen. Ten eerste de enorme schrik als je een hond zijn huis binnenlaat en bij terugkomst je bus weg blijkt te zijn. Vervolgens moet je de baasjes gaan bellen. Ik kan mijn eigen paniek voorstellen en mijn reactie op zo'n telefoontje en dat had dat arme kind 13 keer (haar eigen 2 honden zaten er ook in, dus zelf wist ze het al).

Ik bleef, en ik denk velen met mij, facebook in de gaten houden en een paar uur later kwam het verlossende bericht. Bus was gevonden compleet met honden, allen ongedeerd.

Baasjes in de stress, honden minder denk ik. Ze gingen een stukje rijden in de bus (zijn ze allemaal gewend) en zijn wat later dan anders weer thuis. Worden uitgebreid geknuffeld, terwijl ze eigenlijk denken: "Hoi baas, ik heb een lange dag gehad, kan ik bijtijds eten want ik wil vroeg naar mand".

Ik was blij voor de baasjes, de honden en het uitlaatservicemeisje en mijn gedachten gingen naar de dief.

Ik stel me zo voor dat hij daar een onbeheerd busje zag staan, open en wel en misschien zelfs met de sleutel erin. De kans was te mooi om te laten lopen en voor hij besefte wat hij deed, was hij in de bus gesprongen en weggereden.  Hij zat wat nerveus maar ook opgewonden achter het stuur te bedenken wat hij nu moest met de bus. Had hij hem nodig voor een overval, om gestolen goederen in te vervoeren of gewoon om te verpatsen? Geen idee. Hij zat net de vervolgstappen te overdenken toen hij ontdekte dat het in de bus wel wat vreemd rook. Hij hoorde ook rare geluiden, wat gesnuif en gegrom, wat gejammer en gepiep. Hij keek voorzichtig in zijn spiegel (nou ja, de spiegel van de uitlaatservice) en hij schrok zich de pleuris (geen nette uitdrukking maar "hij schrok zich een hoedje" past niet bij een autodief).

Hij zag een enorme hoeveelheid bruine ogen, natte neuzen en lange roze tongen. Hij wilde nog maar één ding: de bus met passagiers ergens parkeren en zelf onzichtbaar worden. Aangezien heel Nederland uitkeek naar de bus waren de honden snel weer terug bij hun liefhebbende eigenaren.

Ik ben toch benieuwd hoe het met de dief is, deze methode zou wel eens beter kunnen werken dan bureau Halt of een taakstraf. Stel dat hij honden in zijn hart toch een beetje eng vindt?

Dan is hij net zo geschrokken als al die baasjes en dan is hij, dank zij de viervoeters, opeens op het rechte pad.

Wat kunnen ze toch veel onze honden, we hebben hasjhonden, blindengeleidehonden, hulphonden, honden die bejaarden in tehuizen kunnen vermaken en nu ook al misdaadbestrijd honden.

Dan kijk ik even vertederd naar  onze eigen liefies, die zijn nooit lang alleen, dus niets ten nadele van de uitlaatservice, wij laten ze zelf wel uit.