Van verschillende kanten heb ik klachten gehad omdat ik in oktober
zo weinig blogs heb geschreven.
Dat is leuk om te horen en daarvoor dank ik jullie, grazie a
tutti.
Met een blog is het schrijven niet het probleem, dat is het werk
niet en met de gemiddelde blog ben ik een half uur bezig. Dan controleer ik hem
en verbeter wat dingen en vervang wat woorden door leukere of betere en dat was
het dan wel. Dan komt de ultieme test, Herman gaat lezen. Ik ga dan op een
bescheiden afstand zitten wachten. Als Herman lacht haal ik opgelucht adem en
kan ik op de knop "PUBLICEREN" drukken.
Nou zullen jullie zeggen: "En wat als Herman niet
lacht"?
Goede vraag, logische vraag ook. Als dat probleem zich in de
toekomst ooit zal voordoen horen jullie van me.
Het schrijven is dus niet het probleem. Het gaat erom dat je een
onderwerp hebt, het moet natuurlijk wel ergens over gaan. Je moet in ieder
geval de indruk wekken dat het ergens over gaat. In oktober zat ik niet lekker
in me eigen vel (dit heb ik ooit horen zeggen) en het gevolg daarvan is dat ik
niet opensta voor ideeën en dat dus de blogbron opdroogt. Ik merk langzaam aan
dat ik weer de humor van dingen in kan zien en dat de blogs zich weer
aandienen.
Ik vind het heerlijk, er is niets zo leuk als op publiceren te
drukken en in de uren daarna te zien dat jullie allemaal lekker aan het lezen
zijn geweest.
Ik ben toch bang dat ik de komende tijd weer iets minder tijd heb
om te bloggen. Wij zijn namelijk bezig met de choreografie van ons
familiedansje.
Hebben jullie het gezien op het nieuws? Het familiedansje
van de familie de Blasio? Enig toch, dat wordt volgens mij de nieuwe hype en
wij gaan ermee beginnen. Ik wilde iets meer weten over het de Blasio dansje en
ben een beetje aan googelen geweest. Over het dansje heb ik niets gevonden,
maar ik weet inmiddels wel het een en ander van de familie de Blasio. Bill
heet eigenlijk Warren Wilhelm jr. (Duitse vader), de voorouders van moeders
kant komen uit Italie en heten de Blasio, om de melting pot te completeren is
hij getrouwd met een Afro-Amerikaanse die vroeger lesbienne was.
De Italiaanse kant is terug te vinden in de voornamen van zijn
kinderen: Dante en Chiara.
Ook in zijn toespraak was een Italiaans tintje te vinden : Grazie
a tutti. Lief toch?
Maar pas met het dansje was mijn oprechte belangstelling gewekt.
Stel je toch voor dat de nieuwe burgemeester van Utrecht op het
bordes van het stadhuis samen met zijn familie een handstandje maakt. De Koninklijke
familie had de abdicatie trouwens ook best wat kunnen verlevendigen.
Ik vind het een geweldig idee en wij hebben vanmiddag onze eerste
training. Ik denk dat ik in Hermans armen spring en dat hij mij dan een paar
maal boven zijn hoofd rondzwiert, dan spring ik soepel weer op de grond en
vervolgens gaan we de honden integreren. Het wordt nog een heel werk, maar als
we ons familiedansje vervolmaakt hebben zetten we het op You Tube.
Ik hoop dat jullie tot die tijd blijven lezen, bij voorbaat allen
dank daarvoor, grazie a tutti.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten